KEMAN ailesinin ikinci ailesi viyola (fr. viole ya da alto, it. viola, ing. viola, alm. bratsche), görünüşte kemandan biraz daha büyüktür. gövde uzunluğu 41 – 45 cm’dir. notaları üçüngü çizgi ‘do’ anahtarıyla yazılır. ince seslerde ‘sol’ anahtarı kullanılır. yapı olarak kemandan pek farkı bulunmayan viyolanın da dört teli vardır ve tam beşli aralıklarla DO, SOL, RE, LA olarak akort edilir.
viyola teknik açıdan kemana çok benzer. parmak ve yay tekniği, pozisyonlar ve değişik ses renklerini elde etme yöntemleri kemandan farksızdır. ancak viyolanın genelde koyu, derin ve gizemli bir ses rengi vardır. tellerin herbiri kendine özgü bir kişilik taşır. La telinden elde edilen sesler, tatlı ve ılımlı duyulur. Re telinin gösterişsiz ama yumuşiak bir rengi vardır. Sol teli çok zengin tınılar üretir, en alttaki Do teli, özgün ses rengiyle, ciddi ve egemen bir yol göstericidir. hoşgörüyü ve güven veren duyarlılığı anımsatır....
derinden gelen alto sesiyle viyola acıyı, hüznü ve sevdayı anlatmakta etkilidir. kimi zaman sertliğe varabilen ince seslerle, ürkütücü çığlıkları duyururken, kimi zaman tatlı bir öğütçülüğe yönelir.... bu özellikleri içeren viyolaya, orkestrada armoni eşliğinin orta partilerini seslendirme görevi verilir. çünkü viyolanın ses alanı, orkestranın ses alanının tam ortasındadır. kimi zaman özelliklerinden faydalanmak için bu çalgıya karakteristik ezgileri seslendirme görevi de verilir.
Anasayfa 
Takvim
